De waarheid kan confronterend zijn.
Dat bewijzen de gezichtsuitdrukkingen van de foto hierboven tijdens het zien van een documentaire over "de mens en haar parasieten".

 

Agenda:


Zondag 24 Augustus 2008
"Synchrometerdag"

Dit is een cursus voor al diegenen die al een "Zappermaakdag" hebben bijgewoond.
Tijdens deze dag leer je om zelf een Syncrometer te bouwen en te gebruiken; dit (diagnose)apparaat van onschatbare waarde dat zonder enige twijfel de toekomst van de geneeskunst zal doen veranderen en de gezondheid van de komende generaties zal helpen waarborgen.

Zou je ook graag een Syncrometerdag bijwonen, maar heb je nog geen Zappermaakdag gevolgd, dan raad ik je aan om eerst de Zappermaakdag van 31 Augustus bij te wonen. In September herhalen we namelijk deze Syncrometerdag.
 

Zondag 31 Augustus 2008
"Zappermaakdag voor beginners"

Dit is een nieuwe Zappermaakdag voor al diegenen die graag een Zapper zouden willen maken.
Het belooft weer een interessante en gezellige dag te worden waarop je naast het maken van je eigen Zapper ook veel zult leren over hoe je haar kunt gebruiken en hoe het mogelijk is dat zo´n schijnbaar eenvoudig apparaatje een belangrijk onderdeel vormt van de therapie van Hulda Clark waarmee ze heeft bewezen dat kanker op natuurlijke wijze te genezen is.

(Zie voor meer informatie over de werking van de Zapper de rubrieken hieronder)

Wil je je opgeven, laat het me dan graag zo snel mogelijk even weten (dit in verband met het kopen van onderdelen).
Per telefoon: 0181-627758
Of per email:

 

Praktijkvoorbeelden van de "magische" werking van de Zapper

 


De zapper met ingebouwde Zappicator

Toen ik meer dan 10 jaar geleden gewapend met een soldeerbout in de ene hand en het eerste boek van Hulda Clark in de andere, tot in de kleine uurtjes op m´n kamertje mijn eerste zappertjes zat te solderen, werd ik door menigeen voor gek verklaard. Ik moet ook eerlijk toegeven dat mijn eerste ontwerp er ook niet al te professioneel uitzag, maar het werkte wel! Ik had het printplaatje met het elektronische circuit dat ik gemaakt had, boven op een kaasdoosje uit de supermarkt geplakt zodat het 9 volt batterijtje er mooi inpaste en begon ermee te experimenteren.
Na een week lang dagelijks "gezapped" te hebben, merkte ik vol verbazing dat een wratje dat al jarenlang mijn vinger ontsierde en met geen enkel middeltje te vernietigen leek, na die week zappen niet meer te vinden was!
Aangezien de Zapper daartoe in staat hoort te zijn, leek dat dus geen toeval!

Toen ik enthousiast mijn wonderapparaatje aan vrienden en bekenden liet zien kreeg ik echter niet de reacties die ik verwacht had. Het werd niet altijd gezegd, maar ik voelde dat ik niet al te serieus werd genomen. Sommigen reageerden zelfs heel vijandig en uiteindelijk stopte ik met het maken en cadeau geven van de apparaatjes.

Enige jaren later toen ik zag dat een bedrijf het idee van de Zapper opgepikt had en ze nu in een "professionele" uitvoering verkocht, besloot ik er een aantal voor mijn patiënten te kopen zodat zij er ook mee konden experimenteren.

*

Een van hen was een vrouw van middelbare leeftijd die M.E. had en die we op een camping in Benidorm hadden leren kennen waar we toentertijd "woonden". Zij was zo vreselijk moe dat ze nauwelijks in staat was om een normaal leven te leiden en door energiegebrek constant moest gaan zitten of liggen. Ze gebruikte de Zapper een dag lang en verbaasde ons allemaal door de volgende dag al een lange wandeling door de bergen te maken. Natuurlijk was zij de volgende dag moe, maar dat waren de anderen waarmee ze was gaan wandelen ook! Zij was ook heel fanatiek in het Zappen en altijd als we haar ergens op de camping zagen, was het met de zapper in haar hand, die ze ook weer aan vrienden uitleende.
Haar verhaal is heel extreem en normaal gesproken is het effect van het zappen bij chronische ziekten natuurlijk veel geleidelijker. Voor haar had het echter gewerkt en voor zover ik weet is haar vermoeidheid ook nooit meer in dezelfde mate teruggekomen.

*

Een ander duidelijk geval was ook tijdens ons verblijf in Benidorm.
We hadden een Chinees jong echtpaar leren kennen met, hoe kan het ook anders, een eigen Chinees Restaurant. Zoals je kunt begrijpen kan het daar in Spanje vreselijk heet worden en aangezien een caravan met de volle zon erop meer lijkt op een heteluchtoven dan een huis, vluchtten we op het heetst van de dag vaak hun veel koelere restaurant binnen. Daar speelden mijn vriend en ik dan, als er geen klanten waren, samen gitaar of speelden we met z´n allen een potje kaarten of andere spelletjes. Tegelijkertijd leerden wij wat Chinees en zij (in Spanje!) Nederlands. Het waren leuke momenten waarop we tussen neus en lippen door ook nog eens elkaar onze levensverhalen vertelden.
Deze nieuwe vrienden van ons die zich, net als wijzelf, nu in een vreemd land bevonden, hadden echter een groot gemis. Hun twee kinderen van 6 en 8 jaar waren nog in China en mochten als enigen van de hele verdere familie die al in Spanje woonde, het land niet in. Zij hadden de moed en de hoop op een hereniging  eigenlijk opgegeven, maar door onze vriendschap en het zien van onze kinderen herleefde hun verlangen en strijdlust. Toen er uiteindelijk door een tijdelijke wetsverandering in Spanje een nieuwe mogelijkheid ontstond, lukte het ze hun kinderen naar Spanje over te laten komen.
Het was een enorm feest toen ze kwamen en de kinderen maakten, ook al verstonden ze elkaar van geen meter, al snel vrienden met elkaar.
Zo versleten we onze dagen vaak samen. Op een dag echter was hun zoontje Cho Cho die normaal altijd bruiste van energie en activiteit, erg stil voor zijn doen en hij zat levenloos voor zich uit te staren. Bij nader onderzoek bleek hij hoge koorts te hebben, Omdat zijn ouders het werk niet in de steek konden laten, moest Cho Cho wel in het restaurant blijven. Het was een zielig gezicht! Ik had een Zapper bij me en stelde voor dat ze zouden proberen hem die te laten vasthouden. Ze vonden het een goed idee en daar zat ie dan, nu met de twee handvaten van de Zapper in zijn handen, verder zielig voor zich uit te staren.
Na een half uurtje zo te hebben zitten zappen, kwam er echter ineens leven in hem. Hij legde de Zapper weg en begon, zoals we van hem gewend waren weer vol enthousiasme te spelen en te rennen. Zijn koorts bleek volledig te zijn verdwenen en dat in een half uurtje! We weten natuurlijk niet wat uiteindelijk de oorzaak van zijn koorts is geweest, maar er lijkt geen twijfel over te kunnen bestaan dat het weer de Zapper was die hier zijn wonderen had verricht.

*

Weer een ander geval betrof nu niet een kind, maar de hond van een vriendin van ons.
Onze vriendin had een heel levendig en van karakter heel vrolijk hondje. Op een dag echter was dat op slag veranderd. Het bleef als voor dood op de bank liggen en wat je ook probeerde, het wilde niets meer doen en ook niets meer eten.
De dierenarts had niets kunnen vinden en de situatie leek uitzichtloos. Onze vriendin wist van mijn Zapper en vroeg me of hij ook niet bij dieren werkte?
Ik vertelde haar dat ik er geen ervaring mee had maar dat ze de Zapper met alle plezier mocht lenen.
Zo gezegd, zo gedaan.
Zij had de hond op schoot genomen, zo vertelde ze mij later, de handvaten tegen zijn poten gehouden, en op die manier gedurende de hele dag regelmatig haar lievelingetje "gezapt".
Tegen het eind van de dag leek het probleem volledig opgelost en het beestje was weer begonnen met eten en begroette mij enthousiast toen ik later kwam kijken hoe het met hem ging.

Dit is een voorbeeld van mijn eerste ervaringen met de Zapper. Allemaal gevallen die mijn enthousiasme voor het werk van Hulda Clark aanwakkerden en me deden besluiten om haar werk tot in diepte te bestuderen.

*

Wat is het nu echter dat deze Zapper doet?
De Zapper is een soort Frequentiegenerator die een lichte stroom van 30 KHz door je lichaam voert. Deze frequentie (een blokgolf die ten alle tijden elektronisch positief is) wordt niet verdragen door de vaak in ons levende bacteriën, virussen en parasieten, die daardoor het loodje leggen (zie de foto´s in de volgende rubriek). Aangezien bijna bij al onze ziekten deze indringers een hele grote rol spelen, (denk aan het AIDS-virus, het Kankervirus, Griepvirus, Lime en ga maar zo door...) is het hebben van een Zapper dus een enorme hulp.
Niet dat het in staat is om al onze ziektes als bij toverslag te genezen, want de werkelijke oorzaak van de ziekte (vaak een verzwakt immuunsysteem) moet natuurlijk ook verwijderd worden, maar toch is het een belangrijk hulpmiddel.
Volgens Hulda Clark is de ware oorzaak van onze ziekten een combinatie van gifstoffen (zoals zware metalen, oplosmiddelen etc.) die we via ons eten, drinken en onze omgeving binnenkrijgen, en parasieten.
In het geval van kanker is dat, naast de hele reeks andere gifstoffen, het oplos- en ontsmettingsmiddel Isopropylalcohol in combinatie met Fasciolopsis Buski, een darmparasiet.
Fasciolopsis is een menselijke parasiet die normaal gesproken alleen in de darmen voorkomt. In het geval van Kanker kan hij echter, met behulp van o.a de Isopropylalcohol, ook zijn weg vinden naar andere delen van het lichaam.

De Fasciolopsis scheidt een stof af die Orthophosphotyrosine wordt genoemd. Orthophosphotyrosine is een celdelingstimulerende stof en is uiteindelijk verantwoordelijk voor de overdreven celdeling en dus de kwaadaardigheid van Kanker.

Uit de vindingen met de Syncrometer® blijkt dat zonder de Fasciolopsis geen sprake meer is van de kwaadaardigheid van Kanker. Dat wil zegge dat wanneer je de Fasciolopsis doodt de groei van de Kanker stopt.

Aangezien de Zapper in staat is deze parasiet in een groot deel van het lichaam te doden is hij een heel belangrijke factor in het genezen van Kanker.
Nogmaals, op het moment dat met behulp van de Zapper en een aanvullende, van de Indianen afkomstige, antiparasitaire kruidenkuur, de Fasciolopsis gedood is, stopt de groei van de Kanker direct en altijd!
Dit is wetenschappelijk en bij honderden patiënten, onderzocht en bewezen en ook allemaal na te meten (met behulp van Hulda Clark´s Syncrometer®)

Voor meer informatie over de Zapper, de Zappicator, Syncrometer® en nog veel meer..., bezoek onze website: www.huldaclark.tk  of kom natuurlijk naar de informatiedagen.

 

Zijn de ontdekkingen van Hulda Clark nieuw?

Het levensverhaal van Royal Raymond Rife.



Iemand die nog enigszins twijfelt over de "echtheid" en "waarde" van de vindingen van Hulda Clark zou beslist het volgende verhaal moeten lezen over het leven en werk van Royal Raymond Rife.

Soms komt het wel eens voor dat de geschiedenis zich herhaalt en dat bijvoorbeeld een uitvinding twee keer gedaan wordt en soms is dat maar goed ook want sommige goede uitvindingen zouden anders voorgoed van de aardbol verdwenen zijn. Op een bepaalde manier is dit waarschijnlijk ook het geval met de uitvindingen van dr. Royal Raymond Rife.
Voor zover ik weet was Hulda Clark zich niet bewust van het werk van dr. Rife toen ze haar "Syncrometer" ontdekte en later haar "Zapper". De Zapper die enigszins te vergelijken is met de "Ray tube" van dr. Rife

Royal Raymond Rife werd geboren in Mei 1888 te Nebraska, Amerika.
Zijn grootste wens was medicijnen te studeren wat hij, toen hij zijn school had afgemaakt, ook deed aan de John Hopkins University.
Hij kreeg daar een voorliefde voor bacteriologie waar hij toen in verder ging.
Rife was een zeer veelzijdig en geniaal man. Hij maakte vele foto´s van bacteriën voor de Universiteit van Heidelberg en werd daar uiteindelijk voor beloond met een eretitel en doctoraat. (We hebben het hier over 1914!)
Hij begon optica te studeren en werkte een aantal jaren bij de wereldberoemde microscoop en lenzenfabrikant Zeiss.
Omdat er op het gebied van bacteriologie weinig werk was werd hij chauffeur voor de kogellagerfabrikant Henry Timkin.
Ze werden goede vrienden en omdat Henry Timkin erg geïnteresseerd was in Wedstrijdboten ontwierp en bouwde Rife een boot voor hem die de snelste boot van de wereld zou worden en dat ook nog 60 jaar daarna zou blijven.

 

Timkin die inmiddels overtuigd was van de begaafdheid van Rife, nam hem in dienst, wat hem gouden eieren zou opleveren, want de kwaliteit van het geleverde staal dat hij in zijn fabriek gebruikte was soms van slechte kwaliteit wat slechte producten tot gevolg had en zijn bedrijf bijna ruïneerde. Rife ontworp het eerste "röntgenoog" ter wereld waarmee hij scheurtjes in het staal kon ontdekken wat het bedrijf van Timkin miljoenen dollars opleverde. Als dank besloot Timkin om Rife daarvoor een levenslang salaris te schenken waardoor deze verder kon gaan met dat wat hij het liefste deed: de oorzaken van ziekte en het leven van microben onderzoeken.
Hij ontwikkelde daarvoor nieuwe microscopen en vele andere uitvindingen.

Uiteindelijk zou hij de meest geavanceerde microscoop ter wereld ontwikkelen (tot op de dag van vandaag) waar zelfs virussen in levende lijve mee geobserveerd konden worden. Dit in tegenstelling tot de elektronenmicroscoop waarmee alleen dode virussen kunnen worden gezien.



De "Universal Microscope" die uit 5682 onderdelen bestaat en 11miljoen Dollar kost

Hij ontdekte als eerste in de wereld een virus dat kanker kon veroorzaken (het BX Virus) en bewees dat met ratten wel 411 keer. Tevens echter ontwikkelde hij een frequentiegenerator (de "Ray Tube") waarmee hij deze virussen ook weer kon doden. Hij ontdekte dat microben reageerden op bepaalde frequenties en vond voor elk virus en bacterie een eigen dodelijke frequentie.

Een eencellig parasietje voor "gezapped" te zijn

Hetzelfde beestje na de "behandeling" (geëxplodeerd)

 

 
Hier kun je het effect van "Zappen" zien in levende lijve!

Hij werd bekend in de medische wereld en wetenschappers vanuit de hele wereld kwamen naar zijn laboratorium om getuige te zijn van zijn uitvindingen.
Hij begon samen te werken met de meest vooraanstaande artsen en wetenschappers van Amerika waarmee hij uiteindelijk in 1935 zijn uitvindingen voor het eerst zou testen op de mens.

Tijdens een 70 dagen durende proef werden 16 kankerpatiënten  met zijn frequentieapparaat behandeld, waarvan sommigen al in het eindstadium waren. 14 van hen waren na die 70 dagen klinisch genezen verklaard! Een enorm succes!

Op het moment dat men begon met de productie van het frequentieapparaat om haar te verkopen, ging het echter fout. Mensen die alleen op het geld uit waren klaagden het nog jonge bedrijfje van binnenuit aan en het raakte failliet.

Een andere tegenvaller was dat in 1941 het Penicilline werd uitgevonden. Het werd gezien als een "cure all", dat ongetwijfeld omdat er veel geld aan verdiend kon worden, een groot succes werd. Het succes van het frequentieapparaat raakte daardoor op de achtergrond en niet lang daarna was Rife gedwongen om zijn laboratorium te sluiten.

Om een lang verhaal kort te maken: Rife had de mensheid een van de beste uitvindingen op medisch gebied aller tijden, zoals hij zelf zei: op een zilveren schaaltje geserveerd, maar zij heeft haar niet weten te waarderen.

In 1971 stierf hij met een illusie minder, maar vast niet wetende dat er 20 jaar na zijn dood iemand op zou staan om, zonder dat zij het zelf wist, zijn levenswerk voort te zetten en uit te breiden. Haar naam was: Hulda Clark.

Hulda Clark, geholpen door grote vooruitgang in de techniek zoals bijvoorbeeld de uitvinding van de "Chip", omzeilde elke geldwolf door haar uitvindingen, met bouwtekeningen en al, in haar boeken te vermelden zodat een ieder zelf in staat zou zijn hen na te maken.

Hulda Clark maakte de mogelijkheid om parasieten en microben te doden met frequentie op deze manier gemeengoed. Geen slechte keuze want dit jaar nog is er door de FDA, (de Amerikaanse keuringsdienst voor waren, maar met een zeer militair tintje), een werkelijke jacht geopend op elke therapeut in Amerika die in het bezit is van het erfgoed van Rife: de "Frequency Generator".

Hopelijk waait deze trend niet ook over naar Europa zoals al met zoveel dingen is gebeurd.
Steeds meer goede dingen zijn er hier in Europa de laatste jaren ook al verboden geworden, zoals bijvoorbeeld het zoete suikervervangende plantje "Stevia" dat uit Ecuador komt en geen calorieën bezit, goed door Diabetici verdragen wordt en zelfs bekend staat Suikerziekte te kunnen genezen!

De "Codex Alimentaris" is een ander gevaar dat ons boven ons hoofd hangt en waarvan ik werkelijk hoop dat zij geen voet in de aarde krijgt. (Zoek voor meer informatie hierover op het internet.)
Waarom is het toch dat werkelijk goede dingen in deze wereld geen kans krijgen en wie bepaalt dit alles???

Staan wij daarin machteloos?
Ik denk van niet en met de Hulda Clark informatiedagen zoals: de Zappermaakdag, de Platezappermaakdag en de Syncrometerdag, hopen we in ieder geval iets veilig te stellen. We weten nu al een tijdje dat de aarde rond is en om de zon draait en niet andersom. In de tijd van Galileo (Inquisitie) was dat echter een hele gevaarlijke gedachte die hem in ieder geval een levenslange huisarrest bezorgde. Dat Kanker AIDS en vele andere ziektes te genezen zijn met eenvoudige middelen, is echter onze eigentijdse gevaarlijke gedachte die, ook al is het bewezen, er voor gezorgd heeft dat al meerder mensen, waaronder Hulda Clark(!), zijn aangeklaagd en zelfs in de gevangenis hebben gezeten. Wat dat betreft lijkt er sinds 1600 nog maar weinig veranderd. (Heb het trouwens over een nieuwe uit Amerika overgewaaide epidemie: Aanklagen!)
Hoe kunnen wij als mensheid dat allemaal laten gebeuren?
Persoonlijk vind ik het moeilijk om toe te zien hoe de mens onnodig lijdt, wetende dat er oplossingen zijn en ik zal er dan ook alles aan doen om zoveel mogelijk mensen die daar voor open staan te informeren en te onderrichten.
Dat is de rede van de "Informatiedagen", die gelukkig ook een steeds groter succes worden.
Het zijn gezellige dagen waarin veel geleerd wordt en ik hoop dan ook dat, mocht je dat nog niet hebben gedaan, besluit om naar zo´n dag te komen.
 

 

www.huldaclark.tk