Agenda:

 

Zondag 14 Augustus 2008

Synchrometerdag

Dit is een nieuwe Synchrometerdag voor al diegenen die nog niet eerder zo´n dag hebben gedaan .
Je maakt tijdens deze dag je eigen Synchrometer® en leert hoe daarmee te werken.

Voor meer informatie stuur ons een email naar:

 
Verslag van de Synchrometerdag:

Het leek wel Sinter Klaas deze cursusdag. Er was voor een ieder een “Electronic Lab” besteld, een elektronica-experimenteerdoos, en daar zat iedereen nu als kleine kinderen met hun nieuwe speelgoed voor zich met z´n draadjes en dingetjes.
Jammer genoeg hadden we echter geen tijd om wat van de projecten, die er in het bijgeleverde boek beschreven werden, te proberen (zoals een metaaldetector bijvoorbeeld!), maar we zouden er in plaats daarvan een medische “goudzoeker” van maken, en wel het belangrijkste medische diagnoseapparaat aller tijden: de Synchrometer®.
 
 


Er is een limiet aan dat wat je lichaam aan giftige stoffen die je via het eten, drinken en je omgeving binnenkrijgt, aankunt.
Onze trouwe lever doet z´n best om alles te ontgiften en onze witte bloedlichaampjes werken zonder oponthoud als onze beste maatjes (een betere vriend kun je je eigenlijk niet wensen) om alles zo schoon en opgeruimd mogelijk te houden in dat grote lijf van ons.

 

(Klik op de pijl in dit plaatje om het prachtige filmpje hierover te starten)

Maar wat nu als ons groente en fruit naast met bestrijdingsmiddelen bespoten te zijn, ook nog eens met was bespoten wordt waar benzeen in zit dat je celwanden aantast of met kleurstoffen die het immuunsysteem aantasten?


Wat als er in je frisdrank Aspartaam zit (NutraSweet), een zwaar gif dat je zenuwstelsel aanvreet, er in bijna alle producten conserveermiddelen zitten, astbest in de suiker te vinden is en parasieten en bacteriën in de melk, melkproducten en het vlees...?
En wat als er bovendien radioactiviteit in het drinkwater voorkomt naast nog eens honderden andere gifstoffen? En dan hebben we het dan nog niet eens over luchtvervuiling, bodylotions, wasmiddel en andere belastingen voor het lichaam...


Het leek wel Sinter Klaas deze cursusdag. Er was voor een ieder een “Electronic Lab” besteld, een elektronica-experimenteerdoos, en daar zat iedereen nu als kleine kinderen met hun nieuwe speelgoed voor zich met z´n draadjes en dingetjes.
Jammer genoeg hadden we echter geen tijd om wat van de projecten, die er in het bijgeleverde boek beschreven werden, te proberen (zoals een metaaldetector bijvoorbeeld!), maar we zouden er in plaats daarvan een medische “goudzoeker” van maken, en wel het belangrijkste medische diagnoseapparaat aller tijden: de Synchrometer®.


We worden letterlijk overspoeld met zware metalen, oplosmiddelen, asbest (ja, gewoon in je eten!), kleurstoffen en wat al niet meer.
Is het dan verwonderlijk dat we tegenwoordig als mensheid ook overspoeld worden met ziektes als: Kanker, Allergieën voor de gekste dingen, Multipele Sclerose, Reuma en Artritis, Suikerziekte, Overgewicht, Chronische vermoeidheid, Hoofdpijnen, Migraine, etc.etc...?!
Het is eigenlijk een wonder als je nog nergens last van hebt, maar dat is dan waarschijnlijk slechts een kwestie van tijd, vrees ik.


Nu is het tegenwoordig verplicht om toevoegingen aan voedingsmiddelen te vermelden met behulp van de mysterieuze E-nummers. Maar hoe weet je nu of het waar is wat men allemaal beweert?
Op een pak suiker staat niet vermeld dat er Asbest in zit, op een komkommer of een appel staat niet: “behandeld met benzeenhoudende was” en wat er in je wasmiddel zit mag je alleen maar raden. (Iemand die allergisch is voor wasmiddel, weet inmiddels dat haar gifstoffen via de kleding het lichaam makkelijk binnendringen en binnen “no time” een huiduitslag veroorzaken).


Een hopeloze situatie?
Eigenlijk wel.
Maar wat nu, als je in het bezit zou zijn van een apparaatje dat precies kon meten wat er in je eten of andere producten zat zodat je zelf kon bepalen of je het wel of niet in zou innemen of gebruiken?
Zou ideaal zijn, niet waar?
Wel, dat is precies wat de Synchrometer doet en nog veel meer!
Het laat namelijk ook zien hoe je lichaam op de voedingsmiddelen reageert. Of de lever het allemaal aan kan en of er zich niet dingen in je lichaam ophopen. Het laat je zien wat er in je moedervlekje zit of de oorzaak is van je puistjes of, (om waar wat te noemen) je winderigheid, maar ook je Kanker en elk ander symptoom of ziekte.


Dit was het onderwerp van onze afgelopen cursusdag: de “Synchrometerdag”.
We hebben deze dag een ieder onze eigen Synchrometer gebouwd (heerlijk geknutseld), er veel bijgeleerd wat
 


elektronica betreft en er uiteindelijk mee geëxperimenteerd.


Persoonlijk vind ik de resultaten fantastisch, want de meesten waren in staat om aan het eind van de dag te “zien” (horen in feite) wat resonantie is. Resonantie is het bewijs dat een bepaalde stof in je aanwezig is of een bepaalde stof in een bepaald product (zoals chloor in het water of astbest in suiker, om maar weer wat te noemen).


Het kost normaal gesproken iemand gemiddeld 12 uur om bedreven te raken in het meten met de Synchrometer en resonantie te kunnen waarnemen. Iemand in de cursus vergeleek het met auto rijden, je moet er namelijk handigheid in krijgen en in het begin overal tegelijk aan denken tot het uiteindelijk een gewoonte wordt en als vanzelf gaat. Wij hebben echter tijdens deze dag in iets meer dan een uurtje bijna allemaal resonantie kunnen waarnemen en dat was dus een behoorlijke prestatie!
In een volgende cursus, die we daarvoor maar meteen gepland hebben, gaan we een hele dag verder experimenteren met de Synchrometer om er achter te komen wat er uiteindelijk waar in ons
Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, maar op medisch gebied behoort deze cursus beslist tot een van de meest vooruitstrevende en bewustmakende cursussen van deze tijd!


Een natuurlijke reactie zal echter beslist kunnen zijn: HELP, er zit aluminium in mijn hersenen!!!
(dat verklaart meteen alles natuurlijk! ☺)
Maar ook daar hebben we gelukkig een oplossing voor. We zullen ons tijdens die dag ook bezig houden met het maken van “haal eruit druppels” en andere methoden om bijvoorbeeld zware metalen uit ons lichaam te verwijderen. (te Cheleren).
Als je dan weet dat zware metalen een rol spelen bij Alzheimer, maar ook bij kramp in je benen of voeten bijvoorbeeld en zelfs bij Multipele Sclerose en daarbij ook nog eens bij elke rolstoelpatiënt, dan begrijp je hoe waardevol deze dagen zijn.
Als het lichaam zich langzamerhand meer en meer zuivert verdwijnen veel symptomen eenvoudigweg (als er tenminste nog geen permanente schade is aangericht) en verbetert ook het humeur en het energieniveau!

Alles dus voor een vrolijkere mensheid!
 

 

 

 

 
Socrates en het trieste verhaal over mijn vriend Raúl



Door het reizende leven dat we jarenlang hebben geleefd, hebben we ook onnoemelijk veel mensen leren kennen wat ik ervaar als een grote rijkdom. Een van hen was een man die ik Raúl zal noemen.

We bevonden ons toentertijd op een Camping in het noorden van Spanje en het was zomer en vakantie.
Zoals je kunt begrijpen speelt het leven zich in zulke heerlijke zomerwarmte dan hoofdzakelijk rond of in het zwembad af en het was daar dat ik op het terrasje Raúl leerde kennen. Raúl was er met vrouw en twee kinderen van een jaar of 16 a 17.
We zagen elkaar dagelijks en zaten dan altijd gezellig over van alles te praten.

Het was in die tijd dat ik nog niet zo heel lang geleden met het werk van Hulda Clark in aanraking was gekomen en het intensief was begonnen te bestuderen. Op een dag, hoe kan het ook anders, kwam natuurlijk ook dat onderwerp ter sprake.

Er stond me wat dat betreft een grote verrassing te wachten want Raúl bleek Oncoloog te zijn (en wat ik later begreep, één van de meest vooraanstaande van Barcelona). Wat een toeval!
Ik begon hem enthousiast alles uit te leggen wat ik tot dan toe geleerd had en zag het al helemaal voor me, Raúl zag wel honderden kankerpatiënten per jaar! Die zou fantastische dingen kunnen doen met de informatie!
Toen ik zo´n beetje klaar was met m´n relaas, was echter het enige wat Raúl zei: “Nou, als dat allemaal waar is, kan ik mijn laboratorium wel sluiten”.
Misschien dan wel een vooruitziende blik, maar ik was teleurgesteld door z´n reactie. Ik had verwacht dat hij op z´n minst geïnteresseerd zou zijn in wat Hulda Clark als wetenschapster over Kanker ontdekt had. Toen ik, zonder mijn teleurstelling te laten zien, toch maar door ging met mijn verhaal, in de hoop misschien dat hij het niet echt meende en ik hem uiteindelijk vertelde dat ze helemaal geen patent op haar uitvindingen had aangevraagd, zag ik zijn oren ineens spitsen!

Nu was ik geschokt! Dit kon niet waar zijn! Was dit de Raúl waar ik altijd zo gezellig mee had zitten praten en als een vriend beschouwde? Ik kon het bijna niet geloven.

Op een bepaalde manier herstelde Raúl zich weer een beetje en toen we verder op het onderwerp doorgingen, gaf hij wel eerlijk toe dat ze nog geen echte oplossing hadden voor Kanker en dat ze haar ook niet echt konden genezen. “We kunnen haar wel uitstellen”, zo stelde hij, “dat is vaak het enige wat we kunnen doen”. “We weten namelijk dat het terug zal komen.” “Voor elk type Kanker staat een bepaald aantal jaren”, zo vertelde hij en somde een lijstje op. “Borstkanker zoveel jaar, longkanker zoveel etc....”

Vreemd genoeg was het onderwerp Kanker en de uiteenlopende ideeën die we er over hadden een kloof geworden die we geen van beiden konden overbruggen. Het waren twee verschillende werelden die niet bij elkaar pasten en ons daardoor als vanzelf uit elkaar dreven. We groetten elkaar nog wel, maar het bleef vanaf die dag allemaal heel oppervlakkig. Iets was er vanbinnen gebroken en dat viel niet zomaar te lijmen.

Een echte wetenschapper behoort natuurlijk nooit een mogelijkheid uit te sluiten wil hij tot de oplossing komen van een bepaald vraagstuk of probleem, nee in tegendeel. Een echte wetenschapper behoort naar mijn mening, open te staan voor alle mogelijkheden, ook het ondenkbare. Nee sterker nog: hij behoort het ondenkbare te zoeken, want het is vaak juist daar dat de oplossingen liggen voor problemen waar voorheen, door een beperkte visie, geen oplossingen voor gevonden waren.

Sceptisch zijn en dingen bij voorbaat afwijzen is wat dat betreft het tegenovergestelde van wetenschappelijk zijn, want als je iets uitsluit kun je de dingen natuurlijk nooit goed onderzoeken.

Door onbevooroordeeld het leven te onderzoeken leer je haar pas echt kennen.
Hadden we dat maar met z´n allen op school geleerd!

Tja, maar wees eerlijk, we leven toch in feite in een wereld waar geld verdienen en je passies en verlangens volgen de belangrijkste drijfveren zijn geworden in plaats van hogere doelen en waarden nastreven.
Iedereen heeft wel eens van Socrates gehoord, maar er zijn maar weinigen die zo gek zijn om hun leven te willen geven en te wijden aan het vinden en doorgronden van de waarheid, zoals hij dat deed. Hij werd daarvoor dan ook “beloond” met de gifbeker!
Toch waren het deze grote wijsgeren die de basis hebben gelegd voor onze huidige wetenschap en maatschappij.

Waar bevond Raúl zich nu ten opzichte van Socrates?

Er gingen een aantal jaren voorbij zonder dat ik iets van Raúl of z´n gezin vernam, tot we toevallig op hetzelfde moment weer op dezelfde camping in Noord Spanje waren! Toen hij me zag kwam hij direct naar me toe en vroeg me:”Harm, werk jij nog steeds met die ene therapie tegen Kanker?”

Ik was totaal verbaasd. Waarom was hij ineens zo geïnteresseerd terwijl hij er die paar jaar daarvoor zo negatief over was geweest? Dus ik vroeg hem:”Hoezo Raúl, waarom vraag je dat?” Hij antwoordde me toen:”Mijn vrouw heeft longkanker...”

Ik weet niet of zijn vrouw nu nog leeft, maar ik heb hem toen alle informatie die ik had, gegeven, in de hoop dat het voor zijn vrouw niet te laat zou komen. Ik vrees echter het ergste, want ook op de Camping heeft men hen daarna nooit meer gezien.

Een triest verhaal. Eén van de vele, want nog dagelijks sterven er ontelbaar veel mensen aan kanker. Onnodig. En dat eenvoudigweg door bekrompenheid van geest, materialisme en het gebrek aan “echte” wetenschap.
 


Socrates die hier tot het grote verdriet van z´n leerlingen en vrienden,
niet wegloopt voor zijn doodvonnis, maar omwille van de waarheid als een eerlijk en moedig man zijn drinkbeker accepteert.